stadstuin te Kessel-lo

Alle ingrediënten van een hedendaags totaalconcept, 'gecomprimeerd' in een piepkleine, niet toegankelijke stadstuin.

Waar de noorderburen land wonnen van de zee, kiest men hier tussen terras en water. Met een druk op de knop worden de verhoudingen naar wens bepaald door het terras te laten verdwijnen onder de mezzanine en berging. Deze werd om constructieve, maar ook om ecologische redenen volledig zwevend geplaatst, zodat regenwater van dak en vijver maximaal kan infiltreren. Het terras aan de woning werd geplaatst met open voegen op tegeldragers, zodat ook hier het water rechtstreeks kan infiltreren. Er werd niets afgevoerd van grond. De materialen werden beperkt tot beton, staal en hout. 

De monumentale Taxus werd gespaard en geïntegreerd, net als de meeste Hulsten. Des te makkelijker het rooien hiervan de piepkleine, complexe werf zou gemaakt hebben, des te dankbaarder zijn we dat deze bomen deel willen uitmaken van het geheel. Net als de kruinen van de bomen van de aanpalende tuintjes. De verbinding werd tot stand gebracht door de opdrachtgever zelf, die zelf het groen plantte en zo de aanpalende Vlaamse kakofonie wegtoverde tot een tuin in harmonie met de omgeving, zowel ruimtelijk, esthetisch als ecologisch.

Gepassioneerd door de distel, krijgt deze historisch gediscrimineerde plant van de opdrachtgever een prominente rol in het verhaal, net als het waterlandschap in de filtervijver, waarin de waterplanten van het ouderlijke huis zich regenereren, onder leiding van een groene kikker. Een ouderlijke schenking van de wederhelft, in de vorm van Chinese potten, geven het geheel een oosters tintje.